Uzdrawianie umysłowe

Czy aktor może nienawidzić publiczności?

Pewien aktor opowiadał kiedyś, że na jego pierwszym przedstawieniu publiczność

go wygwizdała. Dodał, że sztuka była słaba, a i on nie zabłysnął. Przyznał się otwarcie, że

na wiele miesięcy znienawidził publiczność - wydała mu się zbieraniną głupców, ignorantów

i mędrków. Pełen odrazy porzucił działalność aktorską i przez rok pracował jako sprzedawca

w drogerii.

Pewnego dnia przyjaciel zaproponował mu pójście na wykład: „Jak się pogodzić z samym sobą”.

To, co tam usłyszał, nadało jego życiu nowy kierunek. Powrócił na scenę i zaczął szczerze modlić się za siebie i za widzów. Co wieczór przed występem myślał o publiczności z miłością i dobrą wolą. Jego aura działała na widzów, dzięki czemu potrafi ich urzec. Dziś jest wielkim aktorem, który lubi i szanuje ludzi. Jego pozytywna postawa udzieliła się innym ludziom i ją odwzajemniają.

W jaki sposób traktować trudnych ludzi?

Na świecie jest, niestety, wielu trudnych ludzi. Nieużytość, nieżyczliwość, a nawet

kłótliwość i zgorzknienie wobec ludzi i świata to tylko oznaki chorej duszy. Tego rodzaju

szkody psychiczne wywodzą się częstokroć z dzieciństwa, bywają też wrodzone albo

dziedziczne.

Nikt rozsądny nie robiłby komuś zarzutu z tego, że cierpi na gruźlicę.

Równie niestosowne jest potępianie człowieka umysłowo albo psychicznie chorego.

Nikt nie żywi pogardy ani nienawiści do kaleki - a ludzi psychicznie kalekich jest wielu. Trzeba im okazywać współczucie i zrozumienie.