Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a przebaczenie

Życie zawsze wybacza

Życie wybaczy ci, kiedy zatniesz się w palec, rozpocznie sterowany przez

podświadomość proces gojenia: powstaną nowe komórki, które zasklepia ranę. Kiedy ktoś

spożyje nieświeży posiłek, organizm zwróci to, co niestrawne. Kiedy sparzymy się w rękę,

zniszczone tkanki zastąpi nowa skóra. Życie nie jest pamiętliwe, lecz wyrozumiałe, zawsze gotowe wybaczyć. Dobrodziejstwem życia jest zdrowie, witalność, równowaga i spokój – jednakże pod warunkiem, że człowiek żyje w zgodzie z naturą.

Jak uwolnił się od poczucia winy

Znałem pewnego pana, który z niestrudzona gorliwością pracował codziennie aż do

świtu. Był zbyt zapracowany, żeby jeszcze interesować się sprawami żony i dwu synów.

Kiedy go poznałem, miał ciśnienie ponad 200. Było oczywiste, że doskwiera mu

silne poczucie winy i że nieświadomie wymierza sobie karę w postaci ciężkiej pracy i

rezygnacji z życia rodzinnego. Normalny mąż by tak nie postępował, pozwoliłby żonie

uczestniczyć w swoim życiu i dbałby o rozwój synów.

Wyjaśniono mu powód jego nadludzkiej pracowitości: „Coś pana gryzie. Chce się pan

za coś ukarać, a trzeba umieć sobie wybaczyć.” Okazało się, że istotnie, żywił silne poczucie

winy wobec jednego z braci.

Wytłumaczono mu, że to nie Bóg go karze, ale że to on sam siebie zadręcza. „Każde

wykroczenie przeciw prawom życia pociąga za sobą odpowiednia karę”, powiedziałem. „Jeśli

ktoś dotknie gorącego przedmiotu, sparzy się. Moce natury są całkowicie neutralne - jedynie

użytek, jaki czyni z nich człowiek, przesadza, czy niosą dobro, czy zło. Ogień nie jest ani

dobry, ani zły - można nim albo ogrzać, albo spalić dom. Jedynym grzechem jest

nieznajomość praw życia, a jedyna kara polega na automatycznej negatywnej reakcji, jaka

musi nastąpić wskutek nieprzestrzegania tych praw. Ktoś, kto naruszy prawa chemii, może

spowodować katastrofalna eksplozje. Ktoś, kto uderzy o skałę, zrani się. Obie te sytuacje

stanowią konsekwencje zlekceważenia pewnych ogólnych zależności.”

Wyjaśnienia otwarły mu oczy. Zrozumiał, że jego harówka i związane z nią

dolegliwości nie są karą boską, ale stanowią reakcję podświadomości na jego własny

destruktywny sposób myślenia. A co było przyczyna? Mimo że minęło wiele lat, nie mógł

sobie darować, że kiedyś oszukał nieżyjącego już brata.

Spytałem:

„A czy dzisiaj też by go pan oszukał?”

„Nie”.

„Czy wtedy uważał pan, że ma pan powody, by tak zrobić?”

„Tak”.

„A czy dzisiaj postąpiłby pan tak samo?”

Potrząsnął głowa i powiedział:

„Bynajmniej. Dzisiaj codziennie staram się pomagać innym, żeby radzili sobie w życiu”.

„Bo teraz ma pan więcej doświadczenia i rozeznania. Żeby dostąpić przebaczenia,

trzeba najpierw przebaczyć samemu sobie. Przebaczenie to po prostu włączenie się w Bożą

harmonię. «Piekłem», piekłem na ziemi, jest potępianie samego siebie. «Niebem» jest

harmonia, spokój, przebaczająca dobroć.”

Pod wpływem takiej zmiany spojrzenia zdołał całkowicie uwolnić się od poczucia

winy i wyrzutów sumienia. Przy późniejszym badaniu lekarskim okazało się, że ciśnienie ma

w normie: ozdrowienie psychiczne przywróciło zdrowie ciału.