Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a szczęście

Czy szczęście może być owocem wewnętrznego spokoju.

Kiedy parę lat temu pewien znany profesor wygłaszał w Katowicach cykl wykładów, zjawił się u niego mężczyzna, który czuł się nieszczęśliwy ze względów zawodowych.

Był prokurentem rozgoryczony buntował się wewnętrznie przeciw dyrektorowi generalnemu i jego zastępcy.

Twierdził, że obaj rzucają mu kłody pod nogi. Ta wewnętrzna niechęć pogarszała wyniki jego

pracy, przez co nie dostawał premii za wydajność ani udziałów z zysku.

Rozwiązał problem znanym nam już sposobem, za radą profesora.

Zaraz po obudzeniu powtarzał z niezachwianym przekonaniem:

„Wszyscy moi współpracownicy i przełożeni są szczerzy, uczynni, lojalni i pełni dobrej woli w stosunku do innych. Pod względem intelektualnym i psychicznym stanowią najważniejsze ogniwa w łańcuchu, który przyczynia się do rozwoju i sukcesów przedsiębiorstwa.

We wszystkich myślach, słowach i czynach jestem bezkonfliktowy, okazuje zwierzchnikom i współpracownikom sympatie i dobra wole.

Dyrektorem generalnym i jego zastępcą kieruje na każdym kroku boska mądrość.

Wszechogarniające rozeznanie mojej podświadomości inspiruje mnie we wszystkich

decyzjach. Wszystkie nasze transakcje zmierzają do słusznych i sprawiedliwych rozwiązań.

Kiedy idę do biura, poprzedzają mnie myśli o spokoju, miłości i dobrej woli. Zrównoważeni i

bezkonfliktowi - podobnie jak ja - są wszyscy pracownicy firmy. Zaczynam ten nowy dzień z

ufnością i wiarą w dobro!”

Tą bardzo przemyślana medytację nasz prokurent powtarzał każdego ranka po trzy razy.

Ilekroć w ciągu dnia nachodził go lęk albo rozdrażnienie, mówił do siebie:

„Przez cały dzień w moim sercu i umyśle panuje spokój, harmonia i równowaga!”

Poddawał się tej duchowej dyscyplinie przez pewien czas - i oto jego wcześniejsze

niedobre myśli gdzieś zniknęły; nic już nie było w stanie zakłócić spokoju jego ducha.

Uwewnętrznienie tej postawy przyniosło obfity plon.

Otóż po jakimś czasie obaj dyrektorzy wezwali go i - jak pisał w liście do profesora - wyrazili uznanie dla jego pracy i nowych, konstruktywnych propozycji. Poznali się na jego zdolnościach, a on odkrył, że człowiek może znaleźć szczęście tylko w sobie.