Oddziaływanie na innych

1.     Odkrywanie mocy swoich myśli i ich wpływu na otoczenie

            Oto opis , jak można przez użycie swojej woli, swoich uczuć oraz rozumu wpłynąć na wibrację swojego otoczenia. Aby wywołać odpowiednie zmiany, trzeba działać najpierw na płaszczyźnie subtelnej, a następnie na fizycznej. Jeśli chcesz coś zmienić w świcie na wielką lub małą skalę, na przykład w rodzinie lub w pracy, w świecie, który cię otacza, wtedy przede wszystkim musisz zmienić swoje myśli, czyli twój sposób myślenia. Myśli są wibracjami. Kiedy czujemy się bardzo dobrze, odczuwamy spokój wewnętrzny, stabilizację, wtedy mamy silne wibracje. Gdy jesteśmy zdenerwowani, poirytowani, agresywni, są one słabe. Istnieją myśli pozytywne i negatywne. Pozytywne są związane z ciszą, miłością, siłą i mają silne wibracje. Negatywne - z wątpliwościami, agresją, pełne problemów. Jeśli jesteśmy rozdarci wewnętrznie, mamy słabe wibrację i nie tylko oddziałujemy na otoczenie, ile z wielką zachłannością poddajemy się byle jakim wpływom.
          Moje silne wibrację przezwyciężają cudze, słabe. Ponieważ maje wibrację są silne, to nikt z mojego otoczenia, choćby najbardziej agresywny, nie maże zachwiać mojego spokoju w żaden sposób. Moje silne wibrację pokonują jego słabe.
          Większość ludzie podczas rozmów z innymi sprawia niekorzystne wrażenie pomimo starań, pomimo okazji, kiedy należy wykorzystać swoją siłę przekonywania. Dzieje się tak w wyniku utrzymywania wewnętrznego niepokoju. Towarzyszy im mnóstwo bezsensownych i bezcelowych poruszeń. Mimowolne i nieopanowane odruchy absorbują uwagę w niepożądanym kierunku i niepotrzebnie rozpraszają siły. Wszystkie one angażują energię, która mogłaby zostać wykorzystana w zupełnie innym celu.

          Ciało fizyczne wypromieniowuje nieustannie pewne energie. Wokół ciała fizycznego roztacza się charakterystyczna wibracja związana z indywidualną osobą. Jest to aura, która ma szereg niewidzialnych składników. Jeśli chcemy skierować na kogoś naszą uwagę, przenosimy na niego naszą emanację. Między naszymi ciałami buduje się pewien pomost, tzw. Nić astralna, po której z większą łatwością płyną informację.

         Jeśli w naszym oddziaływaniu, w wyniku wahań zdekoncentrujemy się, siła oddziaływania na konkretne osoby osłabia się. Możemy też świadomie rezygnować z podtrzymywania takich, znacznie wcześniej ustanowionych więzów. Twoje gesty powinny harmonizować ze słowami i myślami. Jeśli mówisz jasno i wyraźnie, wówczas rzadko, albo i wcale nie potrzebujesz popierać słów gestami. Zbyt duża gestykulacja przy mówieni, to również marnowanie cennej energii.

          Oczywiście, że nie należy zmuszać się do znieruchomienia. Części twojego ciała powinny delikatnie i spontanicznie, a więc bez wysiłku i napięcia odpowiadać przekazywanym przez ciebie treściom. Warto, byś zawsze był świadomy tego, co robią twoje kończyny i muskuły twego ciała, byś unikał gestów i odruchów mimowolnych. Dotyczy to przede wszystkim twarzy. Powinieneś unikać wszystkich grymasów i min podczas mówienia. Oczy, policzki czoło i ich okolice powinny pozostawać spokojne. Tylko te mięśnie, które używasz do mówienia, powinny być u ciebie czynne.

Aby to osiągnąć możesz posłużyć się ćwiczeniem:

        Usiądź przy stole przebierając swobodną i niewymuszoną pozę. Trzymaj się prosto lecz bez naprężenia. Siądź tak, byś podczas ćwiczenia nie potrzebował się ruszać. Na stole przed sobą postaw lustro. Teraz przez 15 minut wpatruj się w lustro. Podczas patrzenia twój wzrok może wędrować we wszystkich kierunkach, jednak ani powieki ani żaden mięsień twarzy nie powinien ci drgnąć. Spróbuj utrzymać swoją twarz w takim stanie, jakby była wyciosana z marmuru. Trzeba dość wysiłku woli (ale nie fizycznego), by ćwiczenie doprowadzić do końca bez zarzutu. Nie zniechęcaj się więc jeśli nie uda ci się od razu. Jeśli nie dziś to z pewnością jutro lub pojutrze. Nie porzucaj ćwiczenia przed upływem 15 minut, choćby początkowo nie wszystkie mięśnie poddawały się woli i mruganie utrudniało ćwiczenie.