Ciało fizyczne

       

         Główną ideą w pracy nad uzyskaniem psychiczno - duchowej integracji jest założenie, że ciało fizyczne jest widocznym przejawianiem szeregu bardziej subtelnych ciał. Te subtelniejsze ciała, razem z energią ciała fizycznego, tworzą energetyczne pole własne człowieka. Ciała subtelne przenikają się wzajemnie, jak również ciało fizyczne, które jest ich "szatą".

         Siła magnetyczna pola powszechnego nie tylko je przenika i otacza, lecz wiąże ciała subtelne ze sobą i łączy z polem. Ze koncepcją taką przemawia większość, jeśli nie wszystkie, duchowych, filozoficznych i psychologicznych przekazów i publikacji, które ukazały się i przetrwały do dzisiaj.

         Koncepcję tę odnajdujemy w naukach, tantrycznych, taoizmie, jodze czy jungizmie. Wszystkie te systemy, jak i metafizyczna tradycja Zachodu, nauczają, że każda istota ludzka jest odbiciem całego wszechświata. Jeśli zrozumiemy, jak działają jego jednostki, potrafimy zrozumieć jak funkcjonuje makrokosmos.

         Gdy zintegrujemy nasze "jaźnie" i staniemy się całością dzięki doświadczeniu JESTEM, które jest związkiem "jaźni", możemy także doświadczyć jak "Wszystko" promieniuje przez JESTEM. W ten sposób możemy osiągnąć związek z polem powszechnym.
          Lecz żeby rozumieć siebie jako wielowymiarowe byty, jako syntezę ciał subtelnych i ciała fizycznego, musimy rozumieć ciało fizyczne w jego prawdziwym środowisku, w jego związkach z subtelnymi duplikatami i polem powszechnym.  

          Nasze ciało jest dla JESTEM punktem kontaktu ze światem fizycznym.

         Ciało fizyczne, stworzone z gęstej materii fizycznej, jest spolaryzowane ujemnie. Jest receptywne i dlatego ma z założenia naturę Jin, żeńską, zgadza się to z hermetyczną zasadą rodzaju, która mówi, że "rodzaj jest we wszystkim: wszystko ma swą męską i żeńską zasadę; rodzaj przejawia się na wszystkich poziomach".

          Ezoteryczne znaczenie ciała fizycznego, które jest "szatą" ciał bardziej subtelnych, wywodzi poza zwykłe funkcje fizyczne. W swym pierwszym liście do Koryntian apostoł Paweł mówi im: "Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?" (1 Kor 3,16).
          To właśnie ciało fizyczne okrywa i w pewien sposób chroni ciało subtelne człowieka, jest świątynią. W Jerozolimie zawierała Arkę.  

         Idea ciała fizycznego jako świątynia ducha, jak również fizycznego duplikatu szeregu ciał bardziej subtelnych, ukształtowanych z materii o delikatniejszej wibracji, znajduje odbicie w planach i konstrukcjach wielu miejsc kultu w świecie.  

         W Europie ideę tę odzwierciedlają kościoły i katedry. Stawiane są na planie krzyża, będącego zarysem człowieka leżącego z rozłożonymi rękami. Ten podstawowy schemat można znaleźć również w sanktuariach żydowskich, jak również w świątyniach starożytnego Egiptu i Indii.
          Ciało fizyczne, które okrywa JESTEM - związek "jaźni", według wielu tradycji jest uważane za święte, a wierni są napominani, by traktowali je z szacunkiem i nie bezcześcili go. W tym ostrzeżeniu zawarta jest intuicyjna mądrość, gdy ciało fizyczne ma bezpośredni kontakt z bardziej subtelnymi ciałami i może na nie wpływać.
          Złe traktowanie ciała fizycznego może prowadzić, i często tak się rzeczywiście dzieje, do zaburzenia systemy energii subtelnej i niewłaściwego funkcjonowania ciał niższych.
Victor Kulvinskas mówi:
          Złe traktowanie czy wypadki przydarzające się fizycznemu ciału wpływają również na ciało eteryczne, gdyż musi ono użyć swej energii do naprawy ciała fizycznego. Jeżeli ciało eteryczne jest przepracowane ze względu na złe traktowanie ciała fizycznego, to witalność eteryczna jest drenowana, a ciało eteryczne jest niezdolne do właściwego przekazywania wrażeń z ciała mentalnego i emocjonalnego. Człowiek w takim stanie wydaje się być niewrażliwym mentalnie i emocjonalnie.
          Niezaprzeczalnym jest fakt, że ciało fizyczne i ciało subtelne muszą ze sobą współpracować. Dzieje się tak, gdy ich wibracje zostaną do siebie właściwie dopasowane, tak jak struny fortepianu, czy gitary muszą być zestrojone, by dawały harmonijne dźwięki.
          W świątyniach różnych religii można wyróżnić zazwyczaj trzy części: dziedziniec zewnętrzny, dziedziniec wewnętrzny i część świętą. Żydzi nazywają część świętą Miejscem Świętym Świętych. Ezoteryczny podział ludzkiego ciała odzwierciedla taki właśnie układ.

          Ma ono, według starożytnych przekazów, trzy części.

          Dziedziniec wewnętrzny świątyni, do którego mieli wstęp ludzie i ci, którzy nie przeszli inicjacji, odpowiada brzuchowi, miednicy i dolnemu odcinkowi kręgosłupa. W brzuchu znajdują się narządy układu trawienia i reprodukcji. Energetycznie oznacza to, że uczeń, zanim będzie gotowy do wejścia w głąb świątyni, by poznawać bardziej subtelne nauki i energie, musi właściwie rozumieć związane z tym obszarem funkcje, jak również doprowadzić do ich harmonijnego i zrównoważonego działania.
          Na tym etapie uczeń pracuje świadomie nad osiągnięciem zrównoważonego ciała fizycznego i racjonalnego, świadomego umysłu. W jodze dziedziniec wewnętrzny odpowiada Hatha, w religii żydowskiej prawu Mojżeszowemu.

W Japonii brzuch ma jeszcze inne znaczenie; uznaje się go za środek ciała fizycznego. Trzy palce poniżej pępka znajduje się Hara. Dosłowne przetłumaczenie tego słowa oznacza brzuch, lecz dla Japończyka oznacza ono znacznie więcej. Jest to środek; punkt, w którym równoważy się wszystko czym jesteśmy, widzialne i niewidzialne. Graf von Durckheim opisał Hara jako "nic innego niż fizyczne ucieleśnienie pierwotnego centrum życia w człowieku".
          W procesie psychiczno-duchowej integracji osobę pozostającą na dziedzińcu zewnętrznym czeka wstępna praca na poziomie fizycznym. Człowiek przebywający na dziedzińcu zewnętrznym rozwija swoją odwagę i uczy się uczciwego uzewnętrzniania siebie.

Zgodność świątyni z trzema podziałami ezoterycznymi ludzkiego ciała

          Wykorzystując świadomy umysł uczy się o Dharmie (ścieżce życia) i doprowadza racjonalny umysł i fizyczne ciało do zdrowej równowagi. Gdy uczeń odniesie już w tej pracy sukces, przenosi się z zewnętrznego dziedzińca na dziedziniec wewnętrzny. Jest wtedy przygotowany do uczynienia pierwszego kroku w dziedzinę wyższej świadomości i rozpoczęcia rzeczywistej pracy nad psychiczno - duchową integracją.

           Przejście na dziedziniec wewnętrzny oznacza to wejście w obszar ciała fizycznego, który odpowiada obszarowi ciała między splotem słonecznym a szyją.