Sposób na rozwijanie drugiej uwagi

          Opowiem Ci teraz, jak w tygodniowym cyklu ćwiczeń rozbudzić „drugą uwagę", uwagę JESTEM, które postrzega świat intuicyjnie, sercem. Rozwój drugiej uwagi zaczyna się, gdy potrafisz momentalnie, emocjonalnie i fizycznie „oderwać się" od tego co robisz i zaczniesz tylko obserwować to, co robisz.
           Nazwiemy to samoobserwacją.
           Za pomocą serii przedstawionych poniżej ćwiczeń nauczysz się obserwować przede wszystkim samego siebie. Następnie nauczysz się postrzegać świat przy pomocy drugiej uwagi.

           Obserwując siebie musisz być chłodny i obiektywny jak lekarz, musisz pozostać poza czynnością, którą w danej chwili wykonujesz.

          W czasie wykonywania wszystkich ćwiczeń opisanych tutaj będziesz się obserwował na trzech poziomach ; fizycznym, emocjonalnym i mentalnym.

          Pierwszego dnia użyjesz swojej aktualnej fotografii, która będzie ci potrzebna także Trzeciego Dnia.

          Będziesz również potrzebował fotografii z młodzieńczego okresu, a na koniec zdjęcia wykonanego w dzieciństwie. Skorzystasz z nich Czwartego Dnia.

          Fotografie, których chcesz użyć, wybierz przed rozpoczęciem pierwszego ćwiczenia. Powinna być na nich cała twoja postać, najlepiej bez innych osób.

Dzień Pierwszy

          Usiądź w wygodnej pozycji i dokładnie przejrzyj się najbardziej aktualnemu obrazowi siebie na fotografii.

          Zacznij od poziomu fizycznego szukając miejsc sztywnych i napiętych, miejsc, w których czujesz się ograniczony, w których przechowujesz ból, strach lub złość.

          Postaw sobie szereg pytań (polecam zapisanie tych pytań, jak i odpowiedzi, które przyjdą ci na myśl, żebyś mógł wrócić do nich później).

          Spytaj sam siebie, czy osoba, którą widzisz, wygląda na rozluźnioną, czy jest napięta? Czy zachowuje się naturalne, czy też jej ruchy lub postawa sugerują, że coś ukrywa?

          Bądź dokładny i opisz wszystkie napięcia, które wydają ci się być zamknięte i niezrelaksowane.
          Na poziomie emocjonalnym zwróć uwagę na emocje, spytaj co czuje osoba na fotografii. Czy jest szczęśliwa czy smutna, zadowolona bądź nie? Jakie uczucia wyraża?

          Spytaj, czy ta osoba wyraża je właściwie.

           Następnie zadaj sobie pytanie, czy lubisz wyraz twarzy tej osoby. Jeśli tak, to w porządku, jeśli nie, spytaj siebie dlaczego jej nie lubisz?
           Wreszcie przejdź na poziom mentalny. Przyglądając się fotografii spróbuj wyczuć, co osoba na zdjęciu doświadcza mentalnie.

           Pozwól by jej myśli stały się twoimi. Zapytaj, o czym byś myślał, czy byś w ogóle coś myślał, gdybyś tak wyglądał.

           Być może twój umysł byłby doskonale pusty. Jeśli nie, spróbuj ująć słowami myśl tej osoby, przez parę chwil myśl tak, jak osoba, której wizerunek oglądasz.

           Po spędzeniu kilku minut na przyglądaniu się fotografii i zapisaniu pytań i odpowiedzi by je później przeanalizować, zbadaj w ten sposób swoje zdjęcia z wieku młodzieńczego i okresu dzieciństwa.
           Gdy skończysz połóż się na równym podłożu z wygodnie rozłożonymi po bokach rękami.

           Kontynuuj doświadczenie obserwując się cały czas - fizycznie, emocjonalnie i mentalnie.

           Następnie zacznij głęboko oddychać przez nos w swobodnym i regularnym rytmie.

           Gdy uznasz, że jesteś gotowy, skoncentruj uwagę na stopach; wdychając napnij mięśnie stóp tak bardzo, jak tylko możesz.

           Zatrzymaj oddech na trzy sekundy. Po trzech sekundach wypuść oddech i pozwól rozluźnić się mięśniom stóp.

           Znowu wykonaj głęboki wdech i mocno napnij mięśnie łydek.

           Napinaj i rozluźniaj w ten sposób mięśnie kolejnych części ciała: ud, pośladków, karku, ramion i dłoni.

           Następnie napnij mięśnie twarzy i wytrzymaj przez trzy sekundy. Po trzech sekundach rozluźnij się i wypuść powietrze.

           Teraz otwórz usta, wysuń język i napnij mięśnie twarzy tak mocno, jak możesz; zatrzymaj oddech na trzy sekundy, rozluźnij mięśnie i wypuść powietrze.
           Na koniec tej części ćwiczenia napnij mięśnie całego ciała (napinając również mięśnie twarzy) i wstrzymaj oddech. Po trzech sekundach wydmuchaj mocno powietrze nosem, rozluźniając jednocześnie wszystkie mięśnie ciała.

           Skieruj uwagę na swoje ciało fizyczne i „sprawdź", jak się czuje. Zwróć uwagę na jego subtelne drżenie i energię, która przez nie przepływa. Sprawdź, gdzie utrzymuje się napięcie czy sztywność. Wyczuj, czy są miejsca, w których czujesz odrętwienie, które wydają się nie mieć czucia.

            Następnie zwróć uwagę na swoje emocje, obserwuj jak przepływają przez ciebie, ale nie przywiązuj się do żadnej z nich po prostu obserwuj je.

            Spytaj siebie: co czuję, gdzie te uczucia koncentrują się? Czy opieram się im, czy też pozwalam im przepływać przeze mnie? Czy oceniłem je, jeśli tak, to jaki jest mój osąd?

            Na koniec przyjrzyj się umysłowi, zwracając uwagę na przepływające w nim spontaniczne wyobrażenie. Staraj się pozostać oddzielony od swych myśli. Nie czyń żadnych prób, by nimi sterować, po prostu obserwuj je. Pozostań obserwatorem i obserwuj się, nie czyniąc żadnych prób, by zmodyfikować lub zmienić swój stan fizycznie, emocjonalnie czy mentalnie.

           Zostań w tym stanie, obserwując się przez jakieś dziesięć minut, następnie otwórz oczy. Poczujesz się bardziej świadomy i doskonale zrelaksowany. Lepiej, niż przed ćwiczeniem.

cdn