Głodówki lecznicze

           GŁODÓWKI LECZNICZE Metoda głodowania znana była i praktykowana od zarania ludzkości jako posty o charakterze "religijno - higienicznym".
           Kapłani egipscy czy żydowscy zalecali je na przełomie połowy roku. Tę tradycję przyjął kościół katolicki, zalecając post przed świętami Wielkanocnymi.
           Głodówka daje pomyślne wyniki w leczeniu schorzeń reumatycznych, przewodu pokarmowego, miażdżycy, we wczesnym stanie nowotworów, a nawet choroby popromiennej. Głód, podobnie jak stan nasycenia, jest stanem jak najbardziej fizjologicznym, podczas gdy leki, zwłaszcza syntetyczne, to środki sztuczne, obce dla ustroju i często powodujące szkodliwe skutki uboczne. Jednakże wszystkie osoby z jakimikolwiek dolegliwościami mogą głodować tylko po konsultacji i pod kontrolą lekarza. Natomiast osoby o dobrym stanie zdrowia mogą przeprowadzać głodówkę samodzielnie, tylko jako metodę wczesnozapobiegawczą.
           Należy podkreślić, że przypadki śmierci nigdy nie zdarzyły się w czasie przeprowadzenia głodówki, tylko w okresie nieprawidłowego powrotu do normalnego odżywiania.
           Toteż nie powinien rozpoczynać głodówki ten, kto nie wie, jak j ą prawidłowo zakończyć. Podział głodówek leczniczych:
           Ze względu na rodzaj przyjmowanego pożywienia rozróżniamy głodówki zupełne (z piciem tylko wody) i głodówki niezupełne (z piciem napojów ziołowych, soków warzywnych lub owocowych).
           Ze względu na czas trwania głodówki dzielimy je na krótkie 1-3-7 dniowe i głodówki długotrwałe- 1-6 tygodniowe.
           Często do wyleczenia choroby przewlekłej potrzeba sumarycznie około 60 dni tej terapii przeprowadzonej w kilku cyklach.
           Mogą to być głodówki jednodniowe, przeprowadzone co tydzień, 2-4 dniowe co miesiąc i 7-10 dniowe jeden raz na kwartał.
           Jeden cykl leczenia składa się z trzech w przybliżeniu równych okresów:

1. Okres odżywiania wewnętrznego - głodówki właściwej.
2. Okres stopniowego powrotu do żywienia zewnętrznego, czyli tzw. "okres odbudowy", nie mniej ważny niż pierwszy.
3. Przejście do odżywiania normalnego.

           Każdy okres cyklu powinien trwać jednakowo długo.
Odżywianie normalne, czyli zdrowy model odżywiania, należy stosować przez cały okres życia.

Warunki przeprowadzenia prawidłowej głodówki leczniczej

1. Głodówkę należy rozpocząć od dokładnego opróżnienia jelit, najlepiej lewatywą wieczorem lub rano przed postem; w pierwszych dniach głodówki lewatywę wykonujemy codziennie przed spaniem. W dalszych dniach co drugi dzień.
2. Jeśli zażywa się leki, to trzeba je stosować w dawkach 2-3 razy mniejszych. O tym musi decydować lekarz. Picie wody jest obowiązkowe, co najmniej w ilości 2 litrów dziennie.
3. Od drugiego dnia głodówki pijemy koniecznie wodę słabo zmineralizowaną (0,5 - l g soli mineralnych na litr).
4. W wypadku chwilowego osłabienia trzeba zjeść l - 2 łyżeczek miodu, parę cukierków lub wypić herbatę z cukrem.
5. Średnio dziennie trzeba pokonać na świeżym powietrzu około 5-10 km lub uprawiać ćwiczenia gimnastyczne.
6. Należy l raz dziennie brać natrysk lub kąpiel w wannie.
7. Należy w czasie głodowania wystawić ciało na działanie pro-mieni słonecznych w godzinach mniejszej ich intensywności.
8. Aby usunąć nieprzyjemny zapach z ust, należy dwukrotnie w ciągu dnia myć zęby i język, najlepiej przed piciem wody.
9. Trzeba zadbać o cieplejsze ubranie i bieliznę.
10. W czasie kuracji głodowej należy trzymać się z daleka od jedzenia. Nieprzestrzeganie tej zasady obniża efekt leczniczy o około 50%.
11. Należy wcześniej około godz. 2000 kłaść się spać i wstawać bez budzika.
12. Należy się chronić przed dużymi stresami psychicznymi.
13. W czasie głodowania należy poddać się samoobserwacji, tzn.: - mierzyć częstość tętna i oddechu na minutę, - mierzyć dobową ilość moczu, - notować wagę ciała i ciśnienie tętnicze, - mierzyć codziennie temperaturę ciała.

II etap głodówki - "okres odbudowy",
tj. wychodzenie z głodówki.

Okres ten, czyli stopniowe przyzwyczajanie się do jedzenia, musi trwać tak długo, jak długo trwała sama głodówka.
Pierwszy dzień po zakończeniu głodówki - należy wypijać tylko surowe soki owocowe lub warzywne, np.: sok z buraka czerwonego i jabłka lub marchewki i jabłka - rozwodnione przegotowaną wodą w stosunku 1:1. Podaje się 1/2 szklanki co godzinę.
Drugi dzień - pije się szklankę soku (bez wody) co dwie godziny małymi łykami. Po głodówce 4-8 dniowej "okres soków" powinien wynosić l
- 2 dni. Pod koniec trzeciego dnia odbudowy możemy zjeść na kolację zupę jarzynową z mąką kukurydzianą.
Trzeci dzień - pierwszym pokarmem mogą być tarte jabłka łagodne w smaku, podawane w formie papki bez pestek i skórek, w ilości około l kg w 3 - 4 porcjach w ciągu dnia. Można też pić dalej soki i zjeść 4 łyżki ziemniaków pure plus zupę jarzynową.
Czwarty dzień - w dniu tym można dietę stopniowo rozszerzać o ugotowaną kaszę(jęczmienną i szczególnie jaglaną). Kasze gotuje się na wodzie, doprawiając olejem lub masłem.
Piąty dzień - do poprzednich pokarmów można włączyć podkiełkowane (bardzo ważne), ugotowane do miękkości nasiona roślin strączkowych (fasolę, soczewicę, soję). Przed spożyciem dodać przyprawy przeciwwzdymające, takie jak: cząber, kminek, majeranek.
Szósty dzień - możemy już spożyć trochę twarogu i chleba z solą.
Należy pamiętać, że w ciągu pierwszych pięciu dni okresu "odbudowy" bezwzględnie nie wolno używać soli.

Przejście do normalnego żywienia

Okres ten trwa tyle, ile trwała głodówka zasadnicza. W tym czasie należy:

·  wyłączyć z pożywienia artykuły pochodzenia zwierzęcego (mięso i jego przetwory),

·  wykluczyć cukier, ocet i majonez,

·  wyeliminować żywność smażoną, pieczoną, wędzoną, marynowaną, konserwowaną sztucznie.

Spożywamy wyłącznie naturalne pokarmy roślinne, surowe owoce, jagody, sałatki z surowych i gotowanych warzyw, surową zieleninę, ziarna zbóż, rośliny strączkowe, orzechy, zupy wegetariańskie, biały ser, kefir, jogurt.
Nie spożywać słodkiego mleka.
Po głodówce zaleca się przejść na dietę lekko strawną roślinno-mleczną bez mięsa i wędlin - ryba jeden raz na tydzień.
Istnieje zakaz palenia papierosów i picia alkoholu.
Głodówka przerywa utrwalone od dawna przyzwyczajenia żywieniowe, dając szansę na ich zmianę, Okresowe posty zalecają lekarze każdej zdrowej osobie po trzydziestce.