Autorem artykułu jest Krzysztof Dmowski
Byłem świadkiem tego jak pewien człowiek poszukiwał zaworu wodnego za pomocą dwóch elektrod trzymanych w dłoniach. Ten właśnie człowiek wskazał z dokładnością do kilku centymetrów gdzie w ziemi jest zawór. Magia, czary, a może coś zupełnie innego?
Wahadełko według Leslie M. LeCron z książki „Autohipnoza”
Wielokrotnie natknęliśmy się, lub słyszeliśmy o wahadełku. W naszych czasach wahadełko ułatwia pracę firmom zajmującym się kopaniem studni oraz... detektywom i policji w poszukiwaniu zbiegłych przestępców, ukrytych ciał ofiar zabójstw, a także zwłok i topielców. Działanie wahadełka pozostaje wciąż wielką tajemnicą mimo licznych prób wyjaśnienia jego właściwości. Według jednej z teorii, wahadło „porozumiewa" się z częścią mózgu człowieka nazywaną podświadomością. W podświadomości zawarta jest wiedza, z której nie zdajemy sobie sprawy. Za pomocą wahadełka można dotrzeć do tych informacji.
Cytat z książki Leslie M. LeCron z książki „Autohipnoza”:
Wahadełko od bardzo dawna jest używane jako narzędzie do przepowiadania przyszłości. My jednak będziemy się zajmować innym jego wykorzystaniem. Interesuje nas wydobycie za jego pomocą informacji z podświadomości. Jest to, mówiąc ogólnie, najprostsza i najszybsza metoda, pozwalająca ustalić przyczyny chorób, i to nie tylko emocjonalnych. Niewielka grupa amerykańskich lekarzy, stomatologów i psychologów - zwana Sympozjum Hipnozy - nauczyła tej techniki tysiące lekarzy. W wielu przypadkach metodę tę stosowali z powodzeniem również psychiatrzy.
Prawie każdy przedmiot może spełnić funkcję wahadełka. Może to być pierścionek, kawałek metalu lub mała kulka. Przedmiot przywiązujemy do nitki lub do łańcuszka o długości 12-17 cm. Aby posłużyć się wahadełkiem, musimy chwycić kciukiem i palcem wskazującym nitkę lub łańcuszek i oprzeć łokieć na stole lub po prostu na kolanie. Tylko wtedy wahadełko może swobodnie poruszać się w czterech podstawowych kierunkach: zgodnie z ruchem wskazówek zegara, przeciwnie do ich ruchu, w poziomie, z lewej do prawej, oraz również w poziomie, od przodu do tyłu. Pierwszy ruch oznacza "tak", drugi - "nie", trzeci - - "nie wiem", a czwarty - "na to pytanie nie chcę odpowiedzieć". Wybór kierunków należy pozostawić podświadomości. Jednak niechęć do udzielenia odpowiedzi ma szczególne znaczenie, ponieważ wskazuje na opór.
Znaczenie każdego ruchu można równie dobrze określać samemu. Lepiej jednak zdać się na podświadomość, gdyż ma ona wtedy większą gotowość do współpracy (jest to jednocześnie dowód na jej zdolność myślenia i oceniania). Kiedy trzymasz w ręku wahadełko, świadomie porusz nim w czterech kierunkach, następnie przez chwilę nie rób nic, po czym zapytaj, który ruch ma oznaczać "tak". Tego pytania właściwie nie trzeba werbalizować. Wystarczy, że sobie je pomyślisz. Swoją myśl możesz sformułować mniej więcej tak: "Moja podświadomość wybierze jeden z ruchów wahadełka, który oznaczać będzie odpowiedź twierdzącą". Już po paru sekundach poruszy się ono. Podświadomość sama wybierze ruch oznaczający odpowiedź twierdzącą. Zdarza się jednak, że wahadełko potrzebuje małej chwili, żeby "się rozgrzać". Obserwuj je z uwagą. Jeśli wkrótce nie zacznie się ruszać, pomyśl sobie kilka razy słowo "tak". Nie próbuj jednak poruszać nim specjalnie, trzymaj rękę nieruchomo. Wahadełko samo zacznie dawać ci sygnał odpowiedzi. Gdy i tym razem nic się nie stanie, musisz poprosić kogoś, kto pomoże ci sformułować pytanie niezbędne do ustalenia podanych tu czterech odpowiedzi.
Jeśli już raz ustalisz ruch oznaczający "tak", oczekuj od podświadomości dalszych sygnałów na określenie odpowiedzi "nie", "nie wiem" i "nie chcę odpowiedzieć". Prawdopodobnie zachwyci cię konsekwencja, z jaką twoja podświadomość ustala znaki porozumienia, i przebrniesz przez ten etap z powodzeniem.
Wiele osób zapewne zadziwi to, że wahadełko zostanie wprowadzone w ruch, który może być delikatny, ledwo zauważalny, lub obszerny i wyraźny. Nie są to żadne czary! Nawet dla sceptycznego obserwatora będzie to dowód, że podświadomość rzeczywiście myśli, ocenia i potrafi sterować ruchami naszych mięśni. Podczas czytania kontroluje nasze oddychanie, o którym zwykle nie pamiętamy, tak jak podczas chodzenia nie myślimy o wszystkich ruchach do tego potrzebnych. W dzieciństwie, w wyniku bardzo żmudnych ćwiczeń, zakończonych nieraz bolesnymi upadkami, w każdym z nas wykształcił się zmysł pozwalający podświadomości kierować wszystkimi mięśniami potrzebnymi do wykonania określonej czynności. Takie czynności jak np. chodzenie czy oddychanie wykonujemy automatycznie. To samo dzieje się podczas nauki pisania na maszynie. Gdybyśmy świadomie zastanawiali się nad każdym uderzeniem w klawisz, czynność ta przebiegałaby dużo wolniej.
Niewiele jest osób, którym wahadełko w ogóle się nie poruszy. Jeśli jednak z tym się spotkamy, świadczy to o jednoznacznym sprzeciwie podświadomości, która nie chce ujawnić jakiegoś zdarzenia. Lepiej więc - dla naszego dobra - nie dociekać, jaka jest tego przyczyna.
Zatem możemy zauważyć, że wahadełko nie jest narzędziem wyłącznie do wróżenia, o czym mogliśmy wielokrotnie usłyszeć. Tajniki podświadomości przez lata pozostawały ukryte, choć działały, a jedynie nie zostały ujawnione, lub nazwane. Każdy z nas ma wiele pytań, których nie ma komu zadać. Czy tak jest? Dlaczego nie pytać największej skarbnicy wiedzy, jaka jest w nas? Według legendy aborygenów, bogowie tworząc ludzi, postanowili umieścić zagadkę istnienia w nich samych, bo tam nie będą jej szukać. Czyż nie jest to największym fenomenem? Zawsze szukamy odpowiedzi daleko, a one znajdują się blisko, co potwierdza jedynie regułę, że najlepsze są najprostsze rozwiązania, bo są zbyt proste żeby brać je pod uwagę, a jednak.
Obok nas w codziennym życiu dzieją się fascynujące rzeczy, ale nie zauważamy ich, choć istnieją, bo wcale ich nie szukaliśmy. Ale przecież jeżeli czegoś naprawdę pragniemy to samo do nas przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie.
http://www.kdpowiesci.republika.pl
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
zapraszam https://wahadelkowrozebne.blogspot.com/
OdpowiedzUsuń