Uzdrawianie umysłowe

W jaki sposób Podświadomość usuwać może zahamowania umysłu (czyli nawyki)?

Pewnie pomyślicie sobie, że robię wypad w stronę, o której niemam prawa udzielać jakichkolwiek wskazóek w zakresie nawyków czy nałogów. No cóż pewnie nie jestem upoważniony do pisania tego o czym własnie piszę bo nie mam wykształcenia w tym zakresie. Jedyną upoważniajacą mnie wytyczną jest zajmowanie się tematami ezoterycznymi i psychologicznymi od przeszło 40 latwiele elementów, o których piszę sprawdziłem na sobie. Jednakże największym źródłem moich przykładów jest mój przyjaciel prowadzący od przeszło 40 lat praktykę - gabinet psychologiczny. Zatem zamiast na początku mojego cyklu napisałem coś o sobie własnie teraz przy tym trudnym temacie walki z nałogami. 

W zasdzie to każdy problem, jaki staje nam na drodze może być przez nas rozwiązany - samodzielnie bez pomocy z zewnątrz. Jest tylko jeden warunek musimy mieć dobry kontakt z naszą podświadomością. To poważna bariera, która w większości przypadków uniemożliwia zauwazenie skąd tak na prawdę ten nękajacy nas problem przyszedł. Jak już wiecie wszystko co nas spotyka leży w naszym zakresie działania. Nasze nawyki nawarstwione w naszych umysłach od nawczesniejszych chwil naszego życia.

Każdy problem kryje w sobie rozwiązanie. 

Każde pytanie zawiera odpowiedź. 

Nie widząc jednakże wyjścia z trudnej sytuacji, najlepiej zrobisz powierzając rzecz podświadomości.

Możesz być pewien, że w swojej mądrości umie ona i zechce ukazać ci właściwą drogę.

Pozytywne nastawienie umysłu, jakim jest wiara, że twórcza inteligencja podświadomości

rozwiąże twój problem, pozwoli ci znaleźć odpowiedź oraz działać mądrze i skutecznie w każdej nawet najtrudniejszej sytuacji.

Jak pozbyć się nawyku lub go przyswoić?

Człowiek żyje przyzwyczajeniem. Sterowanie funkcjami nawykowymi to jedno z

głównych zadań podświadomości. Nauczyłeś się pływać, jeździć na rowerze, tańczyć i

prowadzić samochód dzięki temu, że ćwiczyłeś tak długo, aż te umiejętności wryły ci się w

podświadomość, odtąd wszystkim rządzą nabyte przez ćwiczenia odruchy. Zatem tak zwana

„druga natura” człowieka to nawykowe, podświadome sterowanie pewnymi myślami albo

działaniami. Każdy człowiek ma swobodę nabywania dobrych albo złych nawyków. Jeśli ktoś

przez dłuższy czas wprawia się w negatywnych myślach lub działaniach, zacznie w końcu

podlegać nakazom przyzwyczajenia. W ten właśnie sposób zadziała prawo podświadomości.

Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a przebaczenie

Bóg - czyli życie - nie ma względu na osobę.   

Życie nikogo nie wyróżnia.

Życie – czyli Bóg - sprzyja twoim planom i zamiarom wtedy, kiedy osiągniesz zgodność z zasadą harmonii, jedności, zdrowia i radości.

Bóg - czyli życie - nie sprowadza na nas chorób ani nieszczęść.

Wszelkie niedole powinniśmy przypisywać sobie, naszemu negatywnemu i destrukcyjnemu myśleniu, zgodnie z zasada: „Kto sieje wiatr, ten zbiera burze „.

Podstawą twojego życia jest wizja Boga.

Jeśli wierzysz w Boga miłującego, twoja podświadomość odpowiednio zareaguje i obdarzy cię mnóstwem dobrodziejstw.

Uwierz w miłującego Boga!

Życie - czyli Bóg - nie chowa do ciebie urazy.

Życie nikogo nie potępia; leczy ciężkie obrażenia ciała; wybaczy ci, kiedy sparzysz się w rękę, tworzy nowe komórki i tkanki.

Życie leczy wszystko.

Kompleks winy należy tłumaczyć błędną wizją Boga i życia.

Bóg - czyli życie - nikogo nie potępia ani nie karze.

Poczucie winy to przede wszystkim skutek błędnych przeświadczeń - myślenia negatywnego, które prowadzi do potępienia samego siebie.

Bóg - czyli życie - nie potępia ani nie karze człowieka.

Siły natury są całkowicie neutralne.

Ich pomyślne albo niszczycielskie działanie zależy wyłącznie od tego, w jakim

duchu je wykorzystasz.

Ogniem można się ogrzać albo spalić dom.

Dziecko może ugasić wodą pragnienie i może w niej utonąć. Dobro i zło są bezpośrednim skutkiem ludzkich myśli i zamierzeń.

Bóg - czyli życie - nie zna zemsty.

Człowiek sam sobie wymierza karę przez błędne wyobrażenia o Bogu, życiu i wszechświecie. Umysł ma twórczą moc; to w nim człowiek stwarza swoje szczęście albo nędzę.

Kiedy ktoś słusznie cię skrytykuje, podziękuj mu za wskazówki, które ułatwia ci pracę

nad sobą.

Jeśli ktoś wie, że jest panem swoich myśli i uczuć, nie urazi go niesłuszna krytyka.

Najlepiej życz danej osobie wszystkiego dobrego.

Tobie także wyjdzie to na dobre.

Powierzając siebie i swoje życie Bogu, przyjmuj wszystko, co nastąpi.

Bądź przekonany, że koniec końców tak będzie dla ciebie najlepiej.

Ktoś, kto widzi rzeczy w ten sposób, nie skrytykuje innych bezpodstawnie, nie będzie się nad sobą użalać ani nie popadnie w zgorzknienie.

Nic samo w sobie nie jest dobre ani złe-czyni je takim dopiero myślenie.

Sprawy płci same w sobie są złem równie mało jak pragnienie pokarmu, bogactwa albo prawdziwej samorealizacji.

Ważne jest zawsze, co jednostka robi ze swoich instynktów, pragnień i dążeń.

Wiele chorób spowodowanych jest zazdrością, nienawiścią, zła wola, żądzą zemsty i

niechęcią.

Bądź wyrozumiały: wybaczaj sobie i innym, myśląc z miłością, radością i

życzliwością o tych, którzy zadawali ci cierpienia.

Życz bliźnim spokoju, ilekroć najdzie cię wspomnienie o wyrządzonych ci przez nich krzywdach - a gorzkie wspomnienia wkrótce zblakną.

Wybaczyć to znaczy życzyć drugiemu człowiekowi miłości, spokoju, radości i wszystkich dobrodziejstw życia tak długo, aż twoja pamięć wyzbędzie się bólu.

Oto probierz prawdziwego przebaczenia.

Załóżmy, że rok temu miałeś bolesny ropień na podbródku.

Czy boli cię jeszcze?

Nie.

Sprawdź w ten sam sposób, czy nadal myślisz negatywnie o człowieku, który kiedyś

skrzywdził cię albo obmówił.

Jeśli żywisz do niego złość, znaczy to, że w twojej podświadomości gnieździ się jeszcze nienawiść i sieje w niej spustoszenie.

Jest na to jeden sposób: tak długo życzyć danej osobie wszystkiego dobrego, aż to życzenie będzie całkiem szczere.

To właśnie jest prawdziwe znaczenie przykazania: „Przebaczcie aż 77 razy „.

Uzdrawianie umysłowe

Probierz prawdziwego przebaczenia

Szczerość przebaczenia może potwierdzić nieomylny probierz. Załóżmy, że opowiem

ci, jakie szczęśliwe wydarzenie przytrafiło się człowiekowi, który kiedyś cię skrzywdził. Jeśli

taka wiadomość wzbudzi w tobie gniew i niechęć, będzie to niezbity dowód, że w twojej

podświadomości nadal tli się i sieje spustoszenie nienawiść. Załóżmy z drugiej strony, że rok

temu miałeś bolesny ropień, a dziś zapytam cię mimochodem, czy jeszcze boli. Odpowiesz

odruchowo: „Ależ nie. Pamiętam ten ropień, ale już dawno się zagoił i przestał bolec.”

W tym tkwi sedno - być może zapamiętałeś zadane ci cierpienie, ale już cię to nie boli.

Oto twój probierz - stosuj go. Umysł i psychika powinny zareagować w opisany wyżej sposób

- w przeciwnym razie znaczyłoby to, że nie przebaczyłeś naprawdę.

Wszystko rozumieć to wszystko wybaczać

Kto zrozumie dynamiczno-twórcza zasadę umysłu, nie pozwoli innym ludziom albo

zewnętrznym okolicznościom wpływać na swoje życie. Wie on, że o jego życiu stanowią

wyłącznie jego myśli i uczucia; że czynniki zewnętrzne nigdy nie są prawdziwą przyczyną

jego losu. Przekonanie, że inni mogą zburzyć nasze szczęście, że jesteśmy zabawką okrutnej

fortuny, że bliźni tylko czyhają, by nam się nie udało, wiec trzeba z nimi walczyć - te i

podobne błędne poglądy okazują się niesłuszne z chwilą, gdy potraktuje się myśl jako

obiektywna rzeczywistość.

To samo powiada Biblia: „Albowiem taki jest człowiek, jakie myśli w jego sercu „.