Uzdrawianie umysłowe

Każdemu konieczna jest potrzeba samopoznania.

Może uzależniłeś się od narkotyków albo alkoholu? Zastanów się uczciwie nad sobą i

spójrz prawdzie w oczy! Wielu ludzi nie wyleczyło się z alkoholizmu tylko dlatego, że brakło

im odwagi samopoznania.

Nałóg tych ludzi to choroba wywołana lekiem albo wewnętrzną niepewnością. Nie

umieją pokierować własnym życiem i uciekają do kieliszka jako sposobu ucieczki przed

odpowiedzialnością. Każdy alkoholik jest człowiekiem bezwolnym, choć często lubi się

chwalić siła woli.

 Jeśli nałogowy pijak powiada:

 „Nie wypije już ani kropelki”, znaczy to, że stale brak mu siły, żeby wcielić te słuszna decyzję w życie. Skąd miałby wziąć te siłę? Żyję w wiezieniu, do którego sam się wtrącił; jest niewolnikiem nałogu, który zawładnął całym jego życiem.

W jaki sposób nabrać siły, by się wyswobodzić?

Jeśli jesteś alkoholikiem, zerwanie z nałogiem jest dla ciebie sprawa życia i śmierci.

Potrzebna do tego siłę da ci wyobrażenie wolności i wewnętrznego spokoju. Kiedy na stałe

wejdzie ci ono w nawyk, zapadnie w podświadomość, wyzwoli cię od jakiegokolwiek

pragnienia alkoholu. Ze zrozumienia na nowo funkcji swojego umysłu czerpać możesz

pewność i siłę, które uwolnią cię od nałogu.

Uzdrawianie umysłowe

Jak myślisz - dlaczego alkohol nie przynosi ulgi?

Chciałbym tu opowiedzieć historie pewnego żonatego mężczyzny, ojca czworga

dzieci, który w podróże służbowe zabierał potajemnie kochankę. Był człowiekiem

schorowanym, pobudliwym, kłótliwym i nie potrafił zasnąć bez leków. Środki, jakie zapisał

mu lekarz, nie pomagały na wysokie ciśnienie. Wciąż coś mu dolegało, a lekarze byli

bezradni.

W dodatku pił na umór.

Korzeniem zła, rzecz jasna, było głębokie podświadome poczucie winy, wywołane

jego notoryczna niewiernością, która kłóciła się z jego przekonaniami religijnymi, głęboko

zakorzenionymi w podświadomości. Dlatego topił sumienie w alkoholu. Tak jak u ciężko

chorych uśmierza się czasem ból morfina i kodeina, tak on szukał podobnego odurzenia w

piciu. W ten sposób dolewał oliwy do ognia.

Dokonał jednak zwrotu ku dobremu.

Słuchał uważnie, gdy objaśniano mu działanie ludzkiego umysłu. Zrozumiał, wyciągnął

z tego konsekwencje i przerwał podwójne życie. Widział, że jego nieumiarkowane picie to

tylko nieświadomą próba ucieczki od problemu. Najpierw należało usunąć tkwiącą w

podświadomości przyczynę zła, dopiero potem możliwe było uzdrowienie.

Zaczął wywierać na swoja podświadomość pożądany wpływ, powtarzając trzy razy

dziennie następującą modlitwę:

 „Mój umysł pełen jest spokoju, równowagi i niewzruszonej pewności. Mam swoja cząstkę w nieskończenie mądrym powszechnym umyśle. Nie boję się niczego w przeszłości, teraźniejszości ani przyszłości. Nieskończenie mądra podświadomość kieruje mną na wszystkich drogach. Odtąd w każdej kłopotliwej sytuacji okazuje pewność, spokój i ufność. Całkowicie wyzwoliłem się z pijaństwa. Panuje we mnie spokój, wolność i radość. Wybaczam sobie - ale też doznaję wybaczenia. Odtąd moim myśleniem kierować

będą samodyscyplina i niezachwiana ufność.”

Modlitwę tę powtarzał często mając pełna świadomość tego, co i dlaczego robi. Jasno

wytyczony cel dawał mu też całkowitą ufność i niewzruszone zaufanie do siebie. Wiedział, że

ta powoli, żarliwie i świadomie powtarzana modlitwa stopniowo wryje mu się w

podświadomość. Odczytywał te modlitwę z kartki, widział ja, słyszał i wpoił podświadomości. Zatarło się w niej wszystko, co negatywne, co wcześniej rzucało cień na

jego życie. Światło odpędza ciemność. Konstruktywna myśl niszczy negatywna. W ciągu

miesiąca stał się zupełnie nowym człowiekiem.

Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a nawyki

Jak bardzo pragniesz spełnienia marzeń?

Młody uczeń Sokratesa zapytał go kiedyś, jak zdobyć mądrość.

Ten odpowiedział: „Chodź ze mną!”

Zaprowadził młodzieńca nad rzekę i zanurzył go w wodzie. Chłopak walczył rozpaczliwie, by złapać oddech. Wreszcie Sokrates go puścił.

Kiedy uczeń doszedł do siebie, Sokrates zapytał:

- Czego najbardziej pragnąłeś, będąc pod woda?

- Powietrza - odparł chłopiec.

Na to słynny filozof oznajmił:

- Kiedy zapragniesz mądrości równie mocno, jak dusząc się pragnąłeś powietrza, posiądziesz ją.

Ktoś, kto zapragnie czegoś z całego serca, kto widzi wyraźną drogę do celu i gotów

jest nią konsekwentnie podążać, na pewno zrealizuje swój zamiar.

Jeśli szczerze pragniesz spokoju, zaznasz go. Nawet najbardziej niesprawiedliwy szef i

nielojalny przyjaciel nie zdołają wyprowadzić z równowagi kogoś, kto świadom jest swojej

duchowej i psychicznej siły. Wiedząc, czego chcesz, potrafisz tez zapobiec temu, aby

nienawiść, złość i nieżyczliwość okradły cię ze spokoju, równowagi, zdrowia i pomyślności.

Kiedy zdołasz naprowadzić myśli na swój życiowy cel, tracą znaczenie ludzie, sytuacje i

wydarzenia, przez co nie mogą cię już dotknąć ani zdenerwować. Głównym celem twojego

życia jest znaleźć spokój, zdrowie, jasność umysłu, wewnętrzną równowagę i dobrobyt.

Twoje myślenie, choć niematerialne i niewidzialne, stanowi jednak wielki potencjał dobra.