Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a nawyki

Jak bardzo pragniesz spełnienia marzeń?

Młody uczeń Sokratesa zapytał go kiedyś, jak zdobyć mądrość.

Ten odpowiedział: „Chodź ze mną!”

Zaprowadził młodzieńca nad rzekę i zanurzył go w wodzie. Chłopak walczył rozpaczliwie, by złapać oddech. Wreszcie Sokrates go puścił.

Kiedy uczeń doszedł do siebie, Sokrates zapytał:

- Czego najbardziej pragnąłeś, będąc pod woda?

- Powietrza - odparł chłopiec.

Na to słynny filozof oznajmił:

- Kiedy zapragniesz mądrości równie mocno, jak dusząc się pragnąłeś powietrza, posiądziesz ją.

Ktoś, kto zapragnie czegoś z całego serca, kto widzi wyraźną drogę do celu i gotów

jest nią konsekwentnie podążać, na pewno zrealizuje swój zamiar.

Jeśli szczerze pragniesz spokoju, zaznasz go. Nawet najbardziej niesprawiedliwy szef i

nielojalny przyjaciel nie zdołają wyprowadzić z równowagi kogoś, kto świadom jest swojej

duchowej i psychicznej siły. Wiedząc, czego chcesz, potrafisz tez zapobiec temu, aby

nienawiść, złość i nieżyczliwość okradły cię ze spokoju, równowagi, zdrowia i pomyślności.

Kiedy zdołasz naprowadzić myśli na swój życiowy cel, tracą znaczenie ludzie, sytuacje i

wydarzenia, przez co nie mogą cię już dotknąć ani zdenerwować. Głównym celem twojego

życia jest znaleźć spokój, zdrowie, jasność umysłu, wewnętrzną równowagę i dobrobyt.

Twoje myślenie, choć niematerialne i niewidzialne, stanowi jednak wielki potencjał dobra.

Uzdrawianie umysłowe

Podświadomośc a nawyki

Znaczenie koncentracji

Ten mężczyzna zrozumiał, na czym polega działanie jego podświadomości, dlatego

zbędny stał się wysiłek umysłu. Spokojnie zebrawszy myśli, utożsamiał się z wymarzoną

sceną w całej jej plastyczności. Ten film wyświetlał sobie stale, aż jego umysł i uczucia bez

reszty przeniknęło wyobrażone zdarzenie. Nie miał już cienia wątpliwości, że się wyleczy.

Ilekroć czuł, że zbliża się pokusa, odwracał myśli od złudnych radości alkoholu i wprawiał się

w radosny nastrój, jaki budziła w nim myśl o rychłym powrocie na łono rodziny. Miał

niezachwiana nadzieje, że jego wyobrażenia staną się rzeczywistością.

Wreszcie osiągnął sukces. Dziś jest prezesem ogromnego przedsiębiorstwa i jednym z

najszczęśliwszych ludzi, jakich znam.

Nazywał siebie pechowcem

Prężny przedsiębiorca, pan Block, mówił, że niedawno osiągał 20 tysięcy rocznego

dochodu, ale od trzech miesięcy prześladuje go pech, potrafi, co prawda, zainteresować

nowych klientów, ale tuż przed złożeniem zamówienia wycofują się. Uznał, że jest

zawodowym pechowcem.

Wniknąłem głębiej w sprawę i odkryłem, że właśnie przed dwoma miesiącami ów pan

doznał gorzkiego rozczarowania ze strony jednego z klientów - dentysty, który w

ostatniej chwili wycofał się z przygotowanej już umowy. Odtąd żył w podświadomym

strachu, że inni kontrahenci zachowają się tak samo. Wszędzie wietrzył niespodziewane

przeszkody. Świadome i podświadome wyobrażenia skłaniały go do całkowicie

pesymistycznej i nieprzychylnej postawy.

„Spotkało mnie to, czego się najbardziej bałem”, mawiał.

Pan Block uświadomił sobie, że przyczyna zła tkwi w sposobie myślenia i że musi go

gruntownie zmienić.

Swoja rzekoma pechowa passę przerwał, oddając się regularnie następującemu rozważaniu:

 „Zrozumiałem, że stanowię jedność z nieskończenie mądrą podświadomością, która nie zna przeszkód ani barier. Żyje w radosnym oczekiwaniu dobra. Na moje myśli reaguje podświadomość. Wiem, że nic nie oprze się jej bezgranicznej mocy. Jej mądrość doprowadzi zaczęte dzieło do pomyślnego końca. Przeze mnie działa twórcza mądrość. Cokolwiek rozpocznę, kończę z powodzeniem. Celem mojego życia jest służyć wszystkim ludziom, a zwłaszcza działać dla dobra kontrahentów. Moja praca przynosi obfite owoce, zgodnie z wolą Bożą.”

Modlitwę te powtarzał co rano przed spotkaniem z klientami i kończył nią dzień. Po krótkim czasie zaczęło się dla niego pasmo sukcesów.

Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a nawyki

Jak pozbył się nałogu

Pan Janusz powiedział: „Nieraz ogarnia mnie nieodparta chęć, żeby się napić, i

wtedy przez dwa tygodnie nie trzeźwieje. Po prostu nie umiem nad tym zapanować.”

Nieszczęśnik doświadczał tego stale. Alkoholowe wyskoki weszły mu w nawyk. Miał,

co prawda, jak mi mówił, na tyle silna wole, aby przez jakiś czas opierać się pokusie. Jednak

stałe zmagania z pragnieniem alkoholu wpędzały go w coraz bardziej rozpaczliwa sytuacje.

Kilkakrotnie bez skutku próbował nad tym zapanować, ale w końcu dał za wygrana i poczuł

się bezradny wobec nałogu. Stałe wyobrażenie bezsilności i beznadziei wpływało mocno na

jego podświadomość, ze słabego człowieka robiąc nałogowca, którego spotykały same

niepowodzenia.

Swego czasu rozpił się z własnej woli i z wolna zaczynał rozumieć, że skoro sam

wpadł w nałóg, sam zdoła też z niego wyjść. Nauczyłem go, jak godzić funkcje świadomości i

podświadomości - jest to warunkiem realizacji myśli i życzeń. Skoro wyrobił w sobie nawyk,

który prowadził do nieszczęścia, mógł też wytworzyć nowe przyzwyczajenie, które

przywiodłoby go do wstrzemięźliwości, wolności i wewnętrznego spokoju. Ponieważ zaś u

źródeł jego pijaństwa leżała wolna decyzja, był w stanie dzięki tej samej wolności wprawić

się w pozytywnych zachowaniach. Zaczął wiec zwalczać myśl, że jest bezsilny wobec nałogu.

Zdążył już uświadomić sobie, że przeszkoda w wyleczeniu jest jedynie jego sposób myślenia.

Dlatego nie było powodu, żeby musiał narzucać cokolwiek swoim myślom.

Potęga wyobraźni

Ten pan zwykł więc całkowicie odprężać się fizycznie i umysłowo, wprawiając się

w stan transu. Wyobrażał sobie, że odzwyczaił się od alkoholu, pozostawiając ufnie

podświadomości sposób, w jaki ma to nastąpić. W duchu widział, jak córka gratuluje mu

uwolnienia się od nałogu: „Jak dobrze, tato, że wróciłeś do domu!”

Pijaństwo bowiem

sprawiło, że żona i córka odeszły od niego. Orzeczeniem sadu zabroniono mu nawet widywać

rodzinę. Ćwiczenia umysłu odbywał z idealna regularnością. Kiedy tylko groziło mu

rozproszenie, przypominał sobie wzruszony głos i rozpromieniony uśmiech córki. Powolutku,

krok po kroku, przestawiał myślenie na nowe tory. Niestrudzenie oddawał się temu zadaniu,

mając pewność, że prędzej czy później wpoi podświadomości nowy model zachowania.

Porównałem jego świadomość do kamery, podświadomość zaś do światłoczułego

filmu, który utrwala obrazy. Zrobiło to na nim duże wrażenie, i tym bardziej starał się o

wyraziste wyobrażenia. Filmy wywołuje się w ciemności - podobnie i wizje w wyobraźni

nabierają postaci w ciemni podświadomości.