Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a przebaczenie,

Jeśli zechcesz, każda krytyka przyniesie ci korzyść!

Pewna nauczycielka przyszła do gabinetu lekarza i prosiła o rade. Przyczyną była jej koleżanka, która skrytykowała jej wykład twierdząc, że mówi zbyt szybko, niewyraźnie, cicho i monotonnie, przez co ginie znaczenie słów a słuchacze wychodzą zdezorientowani i tak na prawdę nic z jej wypowiedzi do nich nie trafia.

Rozmawiając z pacjentką lekarz widział, jak bardzo kobietę uraziły te zarzuty. W wyniku tej rozmowy

sama nauczycielka chętnie przyznała, że w gruncie rzeczy uwagi koleżanki ze wszech miar były słuszne. 

W świetle tego stwierdzenia jej własna reakcja wydała jej się dziecinną, a krytykę ze strony koleżanki uznała natomiast za bodziec do pracy nad sobą, żeby wyeliminować wszystkie mankamentyjej jako wykładowcy.

Natychmiast zaczęła doskonalić sposób mówienia, zaczęła uczęszczać na kurs retoryki. 

Po jakimś czasie napisała do koleżanki list, dziękując jej za zainteresowanie i konstruktywną krytykę, która wskazała jej kierunek podniesienia jakości swoichswoich wykładów i zmobilizowała ją do znalezienia sposobu jak pozbyć się uciążliwych błędów.

Jak okazać wyrozumiałość

Załóżmy, że wykład naszej nauczycielki skrytykowano całkowicie niesłusznie. 

Oczywiście byłaby to jawna krytyka treści, a nie formy wykładu. Robią tak zazwyczaj ludzie umysłowo i

psychicznie niezrównoważeni; do nierzeczowej krytyki skłaniają ich własne intelektualne bariery i uprzedzenia. W tym przypadku nauczycielka nie miała więc żadnego powodu do żywienia urazy.

W takich wypadkach należy okazywać powściągliwość i wyrozumiałość. 

Postępując rozsądnie do otrzmanej krytyki, następnym logicznym krokiem jest modlitwa o spokój umysłu i właściwe stosunek dla tamtego człowieka. 

Jeśli ktoś uzna siebie panem własnych uczuć i myśli, nikt nie zdoła go urazić. 

Zawsze wszystkie twoje uczucia odpowiadają wszyztkim twoim myślom. 

Dzięki temu, myśląc, jesteś w stanie przegonić z umysłu wszystko, co mogłoby zakłócić twoją wewnętrzną równowagę.

Nigdy nie działaj pochopnie, nie obrażaj się na krytykę - najpierw pomyśl potem działaj.

Ty jesteś panem swoich myśli i swojego zycia, to twoje zdanie o sobie jest najważniejsze i nikt nie jest w stanie dotknąć cię swoimi niesłusznymi osądami.

Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a przebaczenie,

Zabójca wybaczył sobie

Wiele lat temu przyszedł do mojego znajomego lekarza mężczyzna, który zabił swojego brata. Przez cały czas od tego wydarzenia żył w ciągłym przeraźliwym strachu przed karą boską. Mężczyzna ten wyjaśnił, że przyłapał kiedyś brata ze swoją żoną i zabił go w wielkim ślepym gniewie. To morderstwo w afekcie popełnił przed piętnastu laty. W wyniku tego zdarzenia chcącuciec jak najdalej od miejsca i ludzi, wyjechał do Ameryki tam ożenił się i doczekał trójki dzieci. Całkowicie się zmienił. Mając duży majątek korzystał ze swojej wpływowej pozycji, żeby świadczyć dobro jak największej liczbie ludzi.

Wysłuchawszy jego opowieści, lekarz wytłumaczył swojemu rozmówcy, że ani psychicznie, ani fizycznie nie jest już tamtym człowiekiem, który zabił brata. 

Nauka dowiodła, że w ciągu kilku lat wszystkie komórki naszego ciała obumierają i zostają zastąpione nowymi. Powiedział mu, że niezależnie od tego, pod względem umysłowym i psychicznym też jest zupełnie nowym człowiekiem, czego dowodzi jego życzliwość i uczynność względem bliźnich. 

Człowiek zaś, który piętnaście lat temu popełnił morderstwo, umarł psychicznie i umysłowo. 

Jeśli mimo swojej całkowitej przemiany dziś jeszcze robi sobie wyrzuty, obwinia kogoś zupełnie postronnego.

Argumenty te poskutkowały, udało się sprawić, że spadł ciężar z jego duszy. 

Odsłoniło się przed nim prawdziwe znaczenie biblijnych słów:

 „Chodźcie i spór ze mną wiedzcie” - mówi Pan. „Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna” (Iz 1,18).

Uzdrawianie umysłowe

Podświadomość a przebaczenie

Życie zawsze wybacza

Życie wybaczy ci, kiedy zatniesz się w palec, rozpocznie sterowany przez

podświadomość proces gojenia: powstaną nowe komórki, które zasklepia ranę. Kiedy ktoś

spożyje nieświeży posiłek, organizm zwróci to, co niestrawne. Kiedy sparzymy się w rękę,

zniszczone tkanki zastąpi nowa skóra. Życie nie jest pamiętliwe, lecz wyrozumiałe, zawsze gotowe wybaczyć. Dobrodziejstwem życia jest zdrowie, witalność, równowaga i spokój – jednakże pod warunkiem, że człowiek żyje w zgodzie z naturą.

Jak uwolnił się od poczucia winy

Znałem pewnego pana, który z niestrudzona gorliwością pracował codziennie aż do

świtu. Był zbyt zapracowany, żeby jeszcze interesować się sprawami żony i dwu synów.

Kiedy go poznałem, miał ciśnienie ponad 200. Było oczywiste, że doskwiera mu

silne poczucie winy i że nieświadomie wymierza sobie karę w postaci ciężkiej pracy i

rezygnacji z życia rodzinnego. Normalny mąż by tak nie postępował, pozwoliłby żonie

uczestniczyć w swoim życiu i dbałby o rozwój synów.

Wyjaśniono mu powód jego nadludzkiej pracowitości: „Coś pana gryzie. Chce się pan

za coś ukarać, a trzeba umieć sobie wybaczyć.” Okazało się, że istotnie, żywił silne poczucie

winy wobec jednego z braci.

Wytłumaczono mu, że to nie Bóg go karze, ale że to on sam siebie zadręcza. „Każde

wykroczenie przeciw prawom życia pociąga za sobą odpowiednia karę”, powiedziałem. „Jeśli

ktoś dotknie gorącego przedmiotu, sparzy się. Moce natury są całkowicie neutralne - jedynie

użytek, jaki czyni z nich człowiek, przesadza, czy niosą dobro, czy zło. Ogień nie jest ani

dobry, ani zły - można nim albo ogrzać, albo spalić dom. Jedynym grzechem jest

nieznajomość praw życia, a jedyna kara polega na automatycznej negatywnej reakcji, jaka

musi nastąpić wskutek nieprzestrzegania tych praw. Ktoś, kto naruszy prawa chemii, może

spowodować katastrofalna eksplozje. Ktoś, kto uderzy o skałę, zrani się. Obie te sytuacje

stanowią konsekwencje zlekceważenia pewnych ogólnych zależności.”

Wyjaśnienia otwarły mu oczy. Zrozumiał, że jego harówka i związane z nią

dolegliwości nie są karą boską, ale stanowią reakcję podświadomości na jego własny

destruktywny sposób myślenia. A co było przyczyna? Mimo że minęło wiele lat, nie mógł

sobie darować, że kiedyś oszukał nieżyjącego już brata.

Spytałem:

„A czy dzisiaj też by go pan oszukał?”

„Nie”.

„Czy wtedy uważał pan, że ma pan powody, by tak zrobić?”

„Tak”.

„A czy dzisiaj postąpiłby pan tak samo?”

Potrząsnął głowa i powiedział:

„Bynajmniej. Dzisiaj codziennie staram się pomagać innym, żeby radzili sobie w życiu”.

„Bo teraz ma pan więcej doświadczenia i rozeznania. Żeby dostąpić przebaczenia,

trzeba najpierw przebaczyć samemu sobie. Przebaczenie to po prostu włączenie się w Bożą

harmonię. «Piekłem», piekłem na ziemi, jest potępianie samego siebie. «Niebem» jest

harmonia, spokój, przebaczająca dobroć.”

Pod wpływem takiej zmiany spojrzenia zdołał całkowicie uwolnić się od poczucia

winy i wyrzutów sumienia. Przy późniejszym badaniu lekarskim okazało się, że ciśnienie ma

w normie: ozdrowienie psychiczne przywróciło zdrowie ciału.