Rozwój umysłowy.

Rozwój umysłowy.

Autoregulacja

Lekarz ciągnie dalej swoją opowieść. Kiedyś w podręczniku jogi przeczytałem wskazówkę, że aby pozbyć się, bólu głowy, należy wywołać uczucie ciepła w odcinku poniżej kolan.

Tak przecież w tej strefie znajduje się znany cudowny punkt akupunkturowy Izu-sań-li!

Ten punkt wykorzystuje się przy leczeniu prawie stu chorób. Ogólnie wzmacniające działanie tego punktu jest szeroko znane.

Jak głosi legenda - Chińczycy raz na pół roku, podczas nowiu, przypalają go profilaktycznie piołunowym papierosem. Ten punkt jest rzeczywiście ważny przy bólach głowy.

Jeżeli tak – byłoby celowe sugerować choremu w hipnozie wywołanie w tym punkcie odczucia prądu.

To były początki powstawania metody hipnotycznego oddziaływania na punkty odruchogenne, przewidziane do wykorzystania jako aktywne, pośrednie ogniwo między korą mózgową człowieka a wewnętrznymi narządami jego organizmu.

Pracując jednocześnie w dwóch dziedzinach, w terapii odruchowej i hipnozie, lekarz ten doszedł  do ich syntezy jakościowej.

Jeden z dziennikarzy zapoznawszy się z jego metodą, zwaną sygnalną terapią odruchową, mniej więcej tak ją opisał:

"Znany lekarz przeprowadzając w klinice kolejny seans hipnozy leczniczej, postanowił sprawdzić pewną ideę od dawna "chodzącą" mu po głowie. W tym celu odczekał, kiedy chorzy pogrążyli się we śnie, dał każdemu z nich flamaster, wydając jednakowe polecenie: – Czujecie, jak od palców nóg do góry idzie energia, przypominająca słaby prąd. Ta energia leczy waszą chorobę. Rysujcie flamastrem drogę, którą ona przebiega! Rysujcie!" – z niepokojem zastygł w oczekiwaniu, z wielką ciekawością, co chorzy uczynią. A oni, po prostu zaczęli rysować flamastrami linie na skórze. Kiedy lekarz obejrzał rysunki dokładnie, nie mógł uwierzyć swoim oczom - narysowane linie idealnie zgadzały się z punktami akupunktury! Przy czym u każdego chorego "zahaczały" dokładnie o te punkty, które "odpowiadały" jego chorobie!

Ten, kto – na przykład – miał wrzód żołądka, rysował według punktów, nakłuwanych właśnie przy tej chorobie. Ten zaś, kto cierpiał na zapalenie korzonków, zaznaczał punkty, zwykle pobudzane przy takim zapaleniu. A wszystko to – należy zwróćcie uwagę – przebiegało we śnie hipnotycznym! Ludzie, którzy wykonywali jego polecenie, nie mieli pojęcia o istnieniu atlasu akupunktury i nigdy nie byli leczeni igłami...

Innymi słowy – można posadzić przed sobą dziesięć, sto, albo tysiąc osób, uśpić tych, którzy są podatni na hipnozę, potem "przepuścić" przez nich "prąd" i na tym uważać swoją misję za skończoną, przynajmniej do momentu, kiedy przyjdzie pacjentów budzić.

 Ludzie sami się zdiagnozują (i to bezbłędnie, bo kierunkowskazem jest chory narząd – a on nigdy się nie myli! (i sami się podleczą) przy tym z solidnością, o jakiej nie śniło się lekarzom!)

– Słuchaj mojej komendy! – wykrzykiwałby lekarz stojąc przed mikrofonem na jakimś stutysięcznym stadionie. Do seansu... gotuj się! Prąd...!

W przytoczonych przykładach działała autoregulacja. Naturalnie – na razie włączana przez hipnotyczną reakcję organizmu automatyczna, odruchowa.

Rozwój umysłowy.

 Autoregulacja

Podleczysz się sam!

W końcu lat siedemdziesiątych pewien lekarz internista w miejskim szpitalu gdzieś w na południu Rosji, zajmował się syntezowaniem procesów akupunktury i hipnozy. Wtedy właśnie odkryto nowy, wcześniej nieznany nauce fenomen – mianowicie - reakcję punktów akupunktury można było włączać bez bezpośredniego bodźca fizycznego! Zwykle czyniono to za pomocą igły, prądu elektrycznego, masażu laserem czy innych narzędzi. Okazało się, że można oddziaływać na te punkty sugestią hipnotyczną i to wyjątkowo skuteczną.

Zazwyczaj podczas wykonywania akupunktury, kryterium trafienia igły w punkt stanowi zespól charakterystycznych odczuć pacjenta: łomotanie, rozpieranie, osowiałość, ciężkość, ciepło, czy przebieganie prądu elektrycznego. Te odczucia nie powinny mieć charakteru miejscowego (pod samym końcem igły można odczuwać po prostu ból) – ale odrzutowy, promieniujący, przypominający działanie prądu.

Odczucie prądu podczas zabiegów akupunktury powinno być bardzo wyraźne. Na przykład przy leczeniu zapalenia rdzeniowych korzonków lędźwiowych kręgosłupa często wykorzystuje się punkt w okolicy pośladka tzw. "Chuań-tjao". Przy dokładnym trafieniu w niego "bije" na całym odcinku nerwu kulszowego, jak sznurem po nodze: od miejsca ukłucia aż do pięty, a nawet od palców nogi. Wtedy zdarzają się cudowne efekty akupunktury.

W gabinecie, w którym przyjmował, było bardzo ciasno. Chorzy rozdzielili się, więc na dwie grupy – żeńską i męską. W skład grupy żeńskiej wchodziły przede wszystkim staruszki. Cały gabinet babć. Lekarz śmieje się do pielęgniarki, żartuje i mówi - dziś wyleczysz im korzonki, jutro przyjdą z bólem zęba. Będą ciągle przychodzić. Dla kontaktu z ludźmi, dla towarzystwa.

Dla mnie – kiedy wejdę w trans – znika pojęcie wieku. Komuś trzeba wkłuć igły, kogoś wprowadzić w krótką hipnozę. Mówię do takiej babulki:

– Droga moja, tutaj cię odremontujemy i uczynimy jak nową. Odmłodzimy!

Babcie siedzą zadowolone niczym uczennice w szkole. Zaprzyjaźniły się ze sobą. Któraś w czyjejś potrzebie chodzi do rady narodowej, inna załatwia nowej przyjaciółce sprawy emerytalne. Jedna z nich opowiada:

– Wracam po seansie do domu. Sąsiadki, moje rówieśnice jak zwykle siedzą na ławkach. A mnie tak lekko! Po prostu chce mi się obok nich przelecieć!

Rozwój umysłowy

Autoregulacja

Między jawą a snem

Wyobraźcie sobie teraz, że w chwili uogólnienia komendy – z całego różnorodnego, nieskończonego świata wewnętrznego człowieka intensywnie syntetyzuje się informacja, skierowana tylko na jeden, zadany temat. Z blokadą wszystkiego, co temu przeszkadza. Ten ukierunkowany stan, w którym zamiast wielu konkurujących ze sobą ognisk pobudzenia – w strukturze kory mózgowej formuje się jednokierunkowy mechanizm organizacji działalności psychicznej nazywany fazą albo stanem fazowym. Tak, na przykład, zakochany młodzieniec, cokolwiek robi, o czymkolwiek myśli – wszystkie jego myśli i tak skierowane są na obiekt uwielbienia!

Wywołanie niezbędnej fazy, w której ulegają mobilizacji wszystkie siły organizmu – jest możliwe jedynie poprzez stan neutralny.

Fainę G., która opanowała autoregulację, poproszono, by wywołała u siebie specyficzny stan, w którym będzie wzlatującym ptakiem. Tylko przez jedną minutę! Faina siedziała na krześle. Osiągnąwszy stan "wzleciała": ręce przesunęły się na boki lekko i płynnie. Twarz stała się zachwycająco piękna (w ogóle w stanie autoregulacji spada napięcie nerwowe i twarze kobiet odsłaniają zdumiewającą urodę!) Jej oddech stał się harmonijny, co dało się zauważyć po zgodnym rytmie piersi, tułowia i rąk. Nagle kibić Fainy gwałtownie się wygięła, ramiona zamachały, jedno – w górę, drugie – w dół, a potem ręce opadły. Odetchnęła spokojniej, otworzyła oczy. Kilka sekund siedziała nieporuszona, po czym doszła do siebie, uśmiechnęła się i powiedziała:

– Jak wspaniale! Tak cudownie jeszcze nigdy nie było! Wzgórza pode mną, i stogi siana, takie maleńkie. Nic nie musiałam wymyślać, obraz powstał sam...

Opowiadając doznania Faina trzyma ręce jakoś dziwnie, nieruchomo na kolanach, dłonie wygięte w bok, jak u gryfa.

– A to co? – pytam wskazując na jej ręce.

– Co to? – drgnęła, zbladła, potrząsnęła rękami, roztarła dłonie. Tego sobie "nie zadałam", one same się tak ułożyły!

Co się stało? Otóż ograniczenie czasu do jednej minuty, przeszkodziło w organizacji pracy mózgu.

A oto inny przypadek. Po kursie autoregulacji przybiegła do nas jedna z kobiet, lekarka. Była w panice:

– Boję się, że mimo woli dam polecenie sercu, by się zatrzymało -a ono posłucha! Wczoraj po zajęciach spróbowałam poeksperymentować w domu. Wyobraziłam sobie, że jestem Szalapinem. Nagle plecy wyprostowały się, a głos zagrzmiał basem. Całą noc trzęsłam się ze strachu, że wydam niebezpieczny rozkaz, by moje serce się zatrzymało i ono posłucha!

Wyjaśniliśmy jej, że to niemożliwe. Z dwu powodów. Autoregulacja jest bowiem sprawą woli, żeby wywołać autoregulację potrzeba wysiłku woli – po pierwsze. Po drugie zaś – wszystkie negatywne idee, przeczące instynktowi samozachowawczemu, są nieświadomie neutralizowane w procesie autoregulacji.

Jeśli w hipnozie można za pomocą cudzej woli, działającej z zewnątrz, narzucić wstrętne lub bolesne odczucia, na przykład oparzenia przy pożarze – to za pomocą autoregulacji wywołać coś takiego przychodzi znacznie trudniej.

Wracajmy jednak do naszego stanu neutralnego. Tym razem spróbujmy go ująć z punktu widzenia psychofizjologii. Wyobraźmy sobie korę mózgową. Zazwyczaj nieprzerwanie trwa w niej konkurencja wielu ognisk pobudzenia – dominant. Te pobudzenia nawzajem neutralizują swój wpływ na przebieg wewnętrznych, fizjologicznych procesów organizmu. Ponieważ proces myślowy nie jest skrępowany procesami fizjologicznymi – możemy podejmować twórcze decyzje. Procesy psychiczne są jakby autonomiczne, przebiegają swobodnie, niezależnie od procesów fizjologicznych. Tak dzieje się normalnie.

Stan neutralny to całkiem inna sprawa.

Podczas niego kora mózgowa jest "zrelaksowana". Dlatego nawet najmniejszy wysiłek woli pobudza aktywność mózgu, rozprzestrzeniającą się na wszystkie strefy. Wpływ tych stref zależy od treści wskazówki psychologicznej: zasugerowałeś, że chcesz śpiewać jak Szalapin – włączają się struktury mózgu, związane ze śpiewem. Zasugerowałeś coś innego -aktywizują się inne odcinki mózgu. 
To zjawisko nazywane jest logiczną aktywnością dominant albo kierowanym stanem fazowym.