Intuicja

Po co pozbywać się „Ja”?

Kto kierował twoim życiem do tej pory, i kto określał, co powinno się dziać, a co nie? Twoja odpowiedź będzie przypuszczalnie brzmia­ła – „Ja”. Twoje ja udało się w drogę, by nawiązać kontakt z twoją intuicją. Próbujesz się „dostroić”, być może nawet poczułeś już swoją intuicję, może osiągnąłeś jakieś małe sukcesy. A mimo to wciąż jesteś tą samą osobą, a mianowicie – ja. Lecz w ten sposób ograni­czasz się, i pozostajesz z intuicją wciąż tylko w osobistym obszarze. Oczywiście jest to wprawdzie jakiś początek, ale jeszcze długo nie wszystko.

Prawda jest taka, że tkwi w tobie o wiele więcej i można to pobudzić jedynie wtedy, kiedy kolejny krok, ten krok w kierunku rozwoju, który zapoczątkował drogę od ja do Jaźni.

Zaś intuicja w szerokim aspekcie oznacza znalezienie drogi do samoidentyfikacji . To dopiero wtedy otrzymasz pełnomocnictwo, pełną moc, żeby wejść przez wrota chwili w obszar Tu i Teraz.

Niech się dzieje zróbmy to zupełnie świadomie:

Wychodzisz z osobowości i wchodzisz w postrzeganie wiesz.

Oczywiście o znaczeniu chwili jeszcze nie wspomniałem.

Otóż cała wiedza w sen­sie uniwersalnym i każda informacja zawarta jest w chwili. Nie wy­starcza żyć w tej sekundzie, bo to nie jest teraz. Możesz wprawdzie kroczyć do przodu sekunda po sekundzie, mimo to nigdy nie bę­dziesz w teraz. Jeśli wchodzisz w chwilę, nie możesz wziąć ze sobą ja. Tam nie będziesz już go potrzebował. Kiedy jesteś w chwili, nie jest możliwe żadne myślenie, a jedynie postrzeganie. Teraz nie jesteś już rozdwojo­ny, ani nie jesteś jednością – po prostu jesteś.

W jaki sposób więc dotrzeć do chwili?

   Jedną z możliwości jest słuchanie. Słuchanie jest postrzeganiem i jest ono możliwe tylko w chwili. Gong może prowadzić cię przez „dźwięk ciszy” do chwili. Przysłuchuj się świadomie temu tonowi, sam stań się dźwięczącym tonem. Tak jak ten dźwięk, który staje się coraz cichszy – aż przebrzmi całkowicie – tak i w tobie rozszerza się cisza. Doświadczasz ciszy chwili, sam stajesz się chwilą. Słuchaj tego tonu, przysłuchuj się, bez myślenia, bez zamiaru, bez chęci.

Cały czas słuchaj swojego serca. Przysłuchuj się głosowi swego serca, odczuwaj swoje serce, podążaj drogą miłości, a staniesz się jednością ze swo­im sercem.

Intuicja

Powróć do „świadomości”!

Żyjemy w środowisku, które oczekuje od nas ciągłej aktywności: całymi dniami w pracy lub w domu, wieczorami stresujący czas „wolny” i do­kształcenie się. Współczesny człowiek pada nocą na łóżko zmęczo­ny i wyczerpany, by nazajutrz znowu dzielnie wypełniać swój obo­wiązek bycia aktywnym. Dość spojrzeć na twarze naszych bliźnich i na szpitalne statystyki, aby zauważyć, że tak nie wygląda życie spełnione. Kto jest w ciągłym ruchu, nie może niczego poruszyć. I kiedyś z tego wyścigu odpadnie, a czy zacznie się to w sferze fizycz­nej czy psychicznej, to doprawdy nie gra żadnej roli. Przyjrzyj się kie­dyś, do czego dochodzą owi hiperaktywni ludzie.

    Czego tak naprawdę dokonują ci ludzie? Co można osiągnąć, gdy nie ma się nigdy czasu, gdy jest się ciągle zajętym i wciąż z zegarkiem w ręku?

Wszystkie nasze działania wymagają wiedzy, umiejętności i zastosowania intelek­tu, co prowadzi nas znowu do współdziałania dwóch półkul mózgowych: ludzie będący w ciągłym ruchu, którzy wykorzystują tylko lewą półkulę mózgu, czyli tylko rozum, są całkowicie jednostronni, mówiąc obrazowo idą „na jednej nodze”, dlatego prędzej czy później potkną się i upadną. Poruszając się na jednej nodze nie można pokonać długiego dystansu – połową sił daleko się nie zajdzie. Dlatego też lepiej wprowadzić do swojego życia więcej spokoju i pozwolić na współdziałanie obu półkulom. To wtedy bez zmęczenia poko­nasz każdą, chociażby najdalszą drogę.

Z dotychczasowej lektury wiemy, że miejscem intuicji i emocji jest prawa półkula naszego mózgu. Każdy człowiek stanowi całość tylko wtedy, kiedy obie półkule są ze sobą powiąza­ne. Taka właśnie sytuacja dopiero czyni go całością i doskonałością – pełnym człowie­kiem.  Czasy dzisiejsze charakteryzują się tym, że rządzi logika, dużo wyżej ceniona niż mą­drość. Muszę tu zaznaczyć, że intelekt działa logicznie, racjonalnie i bez uczuć. Całkowicie podobnie zresztą zachowuje się komputer. Pozostając zupełnie bez związku z sercem i uczu­ciem nie mamy świadomej łączności z życiem i tracimy kontakt ze samym sobą.

To dziwne co teraz powiem ale wydawać by się mogło, że wydaje nam się iż wszyscy posiadamy świadomość, jednak prawie nikt tak naprawdę nie jest świadomy! Ciągle identyfikujemy się z naszą małą osobowością, której wyznaczyliśmy w naszym życiu bardzo ciasną, i bardzo ograni­czoną przestrzeń.

Tak bardzo zajęci jesteśmy tymi ograniczonymi możliwościami, że nie zauważamy przy tym tego, co najistotniejsze, co dla nas najważniej­sze – mianowicie nie dostrzegamy naszej prawdziwej wielkości – naszego praw­dziwego bytu.

Właśnie teraz nadszedł czas, żebyśmy przekroczyli granicę naszego małego rozumu, pozostawi­li za sobą wszystkie ograniczenia i tę narzuconą sobie ciasnotę, po to ażeby ponownie wkro­czyć w bezgraniczność świadomości. Zatem powinniśmy wsłuchiwać się w siebie, postrzegać, kim naprawdę jesteśmy, porzucić małość na­szej „codziennej osobowości” i zacząć żyć pełnym życiem jak ktoś, kim rzeczywi­ście jesteśmy.

    Wspólnie zgłębiajmy i odkrywajmy „tajemnicę życia” i to, co ma nam ono do powiedzenia. Powinieneś uczyć się wspólnie „języka życia” jako naj­ważniejszego języka w ogóle. Bądźmy w harmonii z życiem, i dojdź­my do świadomości. Nie zwlekaj podejmij decyzję, czy chcesz uszczęśliwić swoje „ja” czy raczej „siebie samego” –  mianowicie tego, kim rzeczywiście jesteś.

Ta nasza widzialna, biologiczna egzystencja, powodzenie material­ne – to tylko niewielkie fragmenty naszego życia. Za tym całym widzialnym światem, który traktujemy potocznie jako życie, ukrywa się bardzo mało znany obszar Prawdziwego Bytu – czyli świadomość i to, o co rzeczywiście chodzi, i co liczy się naprawdę. Jest to usunięcie „klamer swojego ja zaciśniętych wokół Jaźni”, obudzenie Jaźni i jej pojawienie się, po to żeby żyć jak mistrz i twórca – tak jak było to przewidziane w stworzeniu świata – na obraz i podobieństwo Boga.

To prawda, że nasz umysł wciąż żąda nowości. Każda informacja trafiająca do naszego umysłu oceniana jest według tego, czy jest już znana, czy nieznana. Umysł bowiem nie uwzględnia, czy informacja jest w danej chwili dla nas ważna, czy może nam dopomóc, i czy posłuży naszemu dalszemu rozwojowi. Jest tak, że nowa złota mo­neta nie ma większej wartości od starej. To cena osiągnięta przy sprzeda­ży określi ich wartość. Tak naprawdę to w naszej rzeczywistości nie ma nic nowego. To, co określamy mianem nowości, są to wartości wieczne, które na nowo ozdobione i ukazane w innym „opakowaniu” mają zwrócić na siebie naszą uwagę.

Większość ludzi ma poczucie czegoś naprawdę nowego, poczucie prawdziwej przygody, kiedy wchodzą w głębię swojej istoty, swojego bytu. Wtedy to wchodzą oni w obszary rzeczywistości, których wcześniej nigdy nie dostrzegali, i o istnieniu których często nawet nie słyszeli, nie mówiąc już nawet o tym, że nigdy ich nie doświadczyli. Jedna z najważ­niejszych rzeczy podczas takich doświadczeń to odpuścić – niech rzeczy dzieją się swoim biegiem.

Słyszałeś na przykład jakąś informację już tysiące razy. Kiedy jednak pozwalasz wydarzeniom iść swoim torem, wtedy za każdym razem dowiadujesz się czegoś innego, czegoś nowego i następuje zmiana. To właśnie jest decydujące! Ponieważ informacja sama w sobie nie jest aż tak ważna, jak sądzimy. Naprawdę istotne jest natomiast to, co dzieje się poza nią. Niech w trakcie czytania tej książki dzieje się co chce. To nie informacja, która przekazuje ci słowa, jest ważna. Decydujące jest to, co się dzieje w tobie – teraz na przykład, kiedy czytasz te słowa, pojmowanie rzeczywistego sensu tychże słów.

Do tego żeby wszystko samo się działo, powinieneś być otwarty, gotowy na przyjęcie zmian, i na przekroczenie granic. Absolutnie nic z tego, o czym tutaj czytasz, nie jest nowe. Są to prastare, ale wciąż aktualne mądro­ści. Ty teraz tylko otwórz się na nie, bądź gotów rozpoznać prawdę. I niech się dzieje. Cała nowa zawartość napisanych słów jest bez znaczenia, ważne jest tylko, jakie zmiany one wywołują w tobie - teraz w tej chwili.

Potraktuj swoje życie jak teatr, którego każda chwila jest premierą, wszyst­ko dzieje się po raz pierwszy – bez próby generalnej. Może ci w tym pomóc dosłownie wszystko, o ile tylko na to pozwolisz. Kiedy jakiś tekst czytasz setny raz, to twój rozum zaczyna się nudzić, bo zna już te słowa na pamięć. Jeżeli jednak pozwolisz, żeby się samo działo, to twoja Jaźń doświad­czy za każdym razem czegoś innego.

Wypróbuj to.

Wymów głośno słowa: „Jestem stwórcą”.

I jak rozu­miesz tą informację w tej chwili?

Zapytaj siebie:

•     Kim jestem w chwili, w którym otrzymuję tę informację?

•      Co ona dla mnie znaczy – dla tej osoby, którą w tej chwili jestem?

•     Jakie konsekwencje dla mnie w tej chwili może do przynieść?

    To proste „niech — się — dzieje” może radykalnie zmienić twoje ży­cie. I niczego nie musisz się uczyć ani ćwiczyć, nie musisz się do niczego przyzwyczajać, ani od niczego odzwyczajać - to już się sta­ło.

Możesz o sobie powiedzieć:

                                                TO JA!

W rzeczywistości zawsze otrzymywałeś tę samą informację, choć ujętą innymi słowami i w innym opakowaniu, a mianowicie: Jestem stwórcą!

    Nie traktuj swojego życia jako ciężaru, jako nagromadzenia problemów , które trzeba rozwiązać. Przyjmij raczej zadania, które na ciebie czekają, stań przed wyzwaniami. Bowiem nie istnieje nic, co byłoby dla ciebie za trudne. Ty możesz dokonać wszystkiego, ponieważ wszystko jest w tobie. I jeśli wykorzystasz wszystkie swoje zdolności i wszyst­kie moce, jeśli pozwolisz działać intuicji, to doświadczysz całkiem nowej chęci życia, odkryjesz wielką radość w tej naszej „grze życia”.

Intuicja

Jak można wejść w pozaczasowość?

Pozwolę sobie przypomnieć, że dzięki intuicji możesz mieć ciągły dostęp do wszelkiej wiedzy całej ludzkości a także uniwersalnej wiedzy wszechświadomości. Gdy za­czniesz współbrzmieć z uniwersalnym polem informacji, możesz stamtąd po prosu odczytać potrzebne ci informacje i nie musisz – jak dotychczas – szukać tego w umyśle. Dzięki intuicji możesz się także nauczyć sta­piać z poszczególnymi częściami wszechświata, czuć się jak inny człowiek albo wręcz jak jakaś bardzo konkretna rzecz i dzięki temu wie­dzieć wszystko o czymś lub kimś innym.

Pewnie ciśnie ci się stwierdzenie – to takie możliwości powinni wykorzystywać policyjni dochodzeniowy. Jeśli wszyscy ludzie korzystaliby z intuicji to nie byłoby przestępców, ani wojen ani żadnego zła. Pewnie tak, tyle że wcale nie jest to takie proste bo po pierwsze wszyscy ludzie musieliby dowiedzieć się tego wszystkiego o czym tutaj piszę i co najważniejsze musieliby jeszcze na dodatek chcieć nauczyć się ją wykorzystywać, a najważniejsze uwierzyć w jej działanie.

Dzieje się tak dzięki stopieniu się świadomości. W tym celu musisz osiągnąć podwyższone postrzeganie zmysłowe, wejść do rozszerzonego stanu świadomości. Najważniejsze przy tym jest doprowadzenie umysłu do milczenia.

Pozbądź się wszystkich myśli. Najłatwiej to osiągniesz, kiedy nie będziesz z własnymi my­ślami walczył, ale po prostu pozwolisz im odejść. Nie przytrzy­muj żadnej myśli, ale zaakceptuj, że twoje myśli przychodzą i odchodzą. Im mniej im poświęcasz uwagi, tym łatwiej będą się ulatniać – aż znikną całkowicie. Już nie myślisz, wkroczyłeś w ciszę myśli.

Taki stan możesz osiągnąć różnymi metodami, między innymi poprzez medytację, jogę, trening autogenny itp. Niektórym ludziom dużo łatwiej przychodzi uwolnienie się od myśli podczas wysiłku fizycznego, inni natomiast wolą dać się pochłonąć tej ciszy w jakimś przyjemnym otoczeniu, na łące, w lesie, w swoim pokoju.

Znajdź sobie drogę, która jest dla ciebie najłatwiejsza. Mając już niejakie doświadczenie, możesz wszędzie osiągnąć wycisze­nie umysłu. Dzięki temu otworzy się dla ciebie inny, nieznany dotychczas świat.

    W pierwszej chwili może ci się wydawać, jakbyś tracił przy tym własną indywidualność. W rzeczywistości jest jednak zupełnie przeciwnie – właśnie rozwijasz swoją indywidualność. Nie czujesz już swojego ciała, troski się rozwiały, zniknęły – zostałeś uwolniony, jesteś wreszcie wolny! Wypełnia cię cu­downa błogość i wchodzisz w tę chwilę. Nie liczy się czas, czas się zatrzymuje i – choć nic w tym celu nie robisz – nagle zaczynasz postrzegać.

    Dzieje się wszystko samoistnie i w sposób tak oczywisty, że rozpozna­jesz to jako swój stan naturalny, zaś intuicję jako swoją naturalną zdolność, o której nigdy nie zapomniałeś. Ty nie dostrzegałeś swojej intuicji tylko dlatego, że twój rozum rozpychał się włażąc na siłę na pierwsze miejsce i stawał się coraz głośniejszy, robił wszystko żeby wszystko inne dokładnie zagłuszyć i zminimalizować.

Wszystko to, czego teraz doświadczasz, jest przypominaniem sobie, o któ­rym tu wciąż mówię. Jak już mówiłem nie musisz się zatem niczego uczyć. Wszystko już jest, i było już dawno dla ciebie przygotowane, kiedykolwiek wejdziesz przez bramę chwili do bezczasowości. Twoja intuicja jest do dyspo­zycji natychmiast i w każdej chwili, o ile tylko ponownie odnajdziesz sam siebie. Znowu możesz postrzegać całą rzeczywistość, i to 100% całości, a nie tylko 8%, jak dotychczas. Duchowa ślepota została unieważniona i zakończona – teraz znowu postrzegasz wszystko, widzisz oczami duszy i rozpoznajesz całość.